Najczęściej stosowana klasyfikacja wyrobów poligraficznych wyróżnia druki periodyczne, dziełowe, akcydensowe i opakowania. Jest to jednak podział ze względu na treść i charakter publikacji, bez technicznych aspektów produkcji. A jak to wygląda z perspektywy poligrafa?
Dla przemysłu poligraficznego podział produktów pod kątem treści jest zdecydowanie mniej istotny niż z wydawniczego punktu widzenia, według którego druki dzielimy na periodyczne (gazety i czasopisma), dziełowe (książki, broszury), akcydensowe (m.in. cenniki i rozkłady jazdy) i opakowania (spożywcze, przemysłowe). Jest to powszechnie stosowany i najbardziej znany podział, ale istnieje również inna klasyfikacja, bardziej precyzyjnie określająca sposób produkcji, a tym samym rodzaj stosowanych narzędzi i artykułów poligraficznych.
Podział wyrobów poligraficznych
Pierwszą kategorię stanowią druki luźne, czyli pojedyncze zadrukowane kartki, np. plakaty oraz produkty składające się z wielu części, ale nie połączonych ze sobą – wiele gazet codziennych. Do tej grupy zaliczają się również niektóre opakowania – torebki czy pudełka.
Przy drukach łączonych – drugiej grupie w tym podziale – poligraf ma trochę więcej pracy. Produkty te składają się z wielu arkuszy, które są ze sobą połączone w jedną całość. Ich istotną cechą jest to, że nie mają oddzielnej okładki, a jej funkcję pełni zewnętrzny arkusz. Tutaj dobrym przykładem są katalogi reklamowe i czasopisma.
Ostatnią i najbardziej skomplikowaną grupę produktów poligraficznych stanowią oprawy. Są to druki posiadające wiele połączonych ze sobą stron oraz okładkę, która została wykonana osobno. Jest to bardzo duża grupa, w której podstawowym przykładem są książki.